زمان بستری مهم برای شکوفایی

به‌واسطه‌ی آموزش مدیریت زمان و تمرکزی که روی کلمه «زمان» پیدا کرده‌ام، تقریباً در عموم مطالعه‌ کتاب‌ها و مقاله‌ها و مشاهده‌های عینی‌ام در زندگی و گفتگو‌هایی که با دوستان عزیز و دیگران دارم، به دنبال یافتن سرنخی از این کلمه و تاثیرآن، مدیریت زمان و اتلاف زمان هستم. 

از جمله اساتید بزرگواری که پیگیرشان هستم، دکتر محمود سریع‌القلم (استاد علوم سیاسی و متخصص توسعه) هستند که در سایتی که توسط دوستانشان اداره می‌شود، پیگیر نوشته‌های جدید ایشان هستم (از جمله ویژگی‌های سی‌گانه و یادداشت‌ها ). در آخرین نوشته‌ای که ایشان منتشر کرده‌اند بسترهای شکوفایی ایرانیان را معرفی کرده‌اند. مطالعه‌ی این یادداشت‌ها برای من بسیار آموزنده است اما از آن‌جایی که یکی از بسترهای شکوفایی استعدادها و پتانسیل‌های فردی را توجه و اهمیت یافتن «وقت» دانسته‌اند، بهتر دیدم این مطلب را در وب‌سایت منتشر کنم و به عنوان کسی که روی بحث زمان کار می‌کند، به اندازه‌ی خودم مهر تاییدی بر این بخش از نوشته داشته باشم.

با هم این نوشته‌ی کوتاه را بخوانیم:  

ایرانیان: غنچه هایی که باید گُل شوند

یکی از وجوه طبیعت بشر دیده شدن است. رضایت ناشی از دیده شدن بالاتر از پول و ثروت و مقام و سِمَت است. سال گذشته، شخصی که از مذهب سیک هندی است وزیر دفاع کانادا شد و اخیراً یک پاکستانی تبار به مقام وزارت کشور در انگلستان دست یافت. در مجله تایم دو هفته اخیر، شهردار سابق نیویورک در رابطه با شهردار فعلی و مسلمان لندن نوشته بود: او ممکن است زمانی نخست وزیر انگلستان شود.

پی آمدهای روانی، امنیتی، مشروعیتی و مدنی این گونه تحولات بسیار قابل توجه است. در فضای ذهنی و روانی عموم مهاجران در کانادا و انگلستان این برداشت رسوب می کند که: من هم فرصت دارم در این کشور رشد کنم. این اتفاقات ناشی از یک قرارداد اجتماعی است که توانایی و مهارت را بر هر ویژگی فرد اولویت می دهد.

وظیفه ی یک دولت صرفاً این نیست که میوه وارد کند، نفت بفروشد، حقوق ها را پرداخت کند و زباله ها را جمع کند. این ده درصد کار است. اصل وظیفه دولت ایجاد ساختار و شرایطی است که هر شهروندی فرصت کند پتانسیل خود را تا بالاترین امکان متبلور سازد.

وقتی چنین حِسی در وجود افراد شکل گیرد، و در فضاهای روحی، روانی و عینی وجودشان این اطمینان حاصل گردد، بالاترین سطح از مقبولیت و امنیت برای دولت به وجود می آید و هیچ قدرت خارجی با هر سطحی از ابزار و امکانات نمی تواند بافت و ماهیت چنین جامعه ای را مخدوش کند. ایرانیان همه غنچه اند. چه کار باید کرد تا گُل شوند؟ یک نظر در میان ده‌ها نظر دیگر به ترتیب اهمیت در زیر پیشنهاد می شود:

نگاه و تصمیم سازی های درازمدت در حکمرانی

جدی گرفتن کیفیت زندگی

ارتباطات گسترده جهانی

گردش آزاد اطلاعات

خصوصی سازی اقتصادی

بانکداری بلورین

عضویت در سازمان تجارت جهانی

پذیرش تفاوت های فکری و سلیقه ای

حکمفرمایی رقابت برای کسب ثروت و سِمَت

به حداقل رساندن ظرفیت دوره دکتری در کشور

برجسته شدنِ: وقت طلاست

صلح با همسایگان

توزیع عادلانه فرصت ها

به حداقل رساندن بوروکراسی

تسهیل فروش کالا و خدمات توسط بخش خصوصی ایران در بازارهای خارجی

در چنین شرایطی، شهروندان به هویت، ملّیت، میراث و حکمرانان خود به طور ناخودآگاه دلبسته و وابسته می شوند. «تجربه» و «مشاهده» تصدیق می کنند که هر ایرانی، نمایی از یک نوع استعداد را دارد. حیف است این غنچه ها، گُل نشوند. ایران و جامعه بشری متضرر می شوند.

از موارد اعلام شده بجز چند مورد آخر، یک طرح به نسبت جالبی را آماده کرده‌ام که اینجا قرار می‌دهم:

.   .

لازم به یادآوری است که یکسری نوشته‌ها با در بخش «مدیریت زمان یا زمانه» را هدف برجسته‌کردن و توجه‌دادن به بحث «زمان ملی یا عمومی» یا همان «زمان جمعی» منتشر می‌کنم که اگر علاقمند هستید می‌توانید آن را پیگیری کنید.

     

سایر نوشته‌های مرتبط با آقای دکتر سریع‌القلم:

نوشته‌ها و نگاه دکتر سریع‌القلم را سالهاست دنبال می‌کنم و به قدرت می‌توانم بگویم یکی از بزرگترین اساتید زندگیِ من بوده است که تاثیری بسیار عمیق بر روان، ساختار اندیشه و مدل ذهنی و مدل زندگی‌ام گذاشته است، برخی از نوشته‌های محدود من درباره‌ی ایشان را می‌توانید ببینید:

• یادداشت‌بردای+اصل مقاله «آفات متدولوژیک تفکر در ایران»
• یادهست معلم توسعه، دکتر محمود سریع‌القلم
• ویدیو: با خودم عهد می‌بندم… (پیام نوروزی)
• معرفی+خلاصه کتاب اقتدارگرایی ایرانی در عهد پهلوی – نوشته سریع القلم

برای مطالعه همه‌ی مطالب مرتبط پیرامون دکتر محمود سریع‌القلم به لینک زیر مراجعه کنید:

همه‌ی مطالب دکتر محمود سریع القلم