نوشتن همان فکرکردن است

3 thoughts on “نوشتن همان فکرکردن است”

1. 

   پرویز says:

   سلام بر سجاد سلیمانی عزیز
   چقدراز خواندن مطلب ارزشمندت کیف کردم
   دست مریزاد
   من هم مدتهاست که وقتی به مهارت اصلی زبان فکر کی کنم آنها را توی فکر وذهنم از چهار مهارت خواندن و نوشتن ، شنیدن و صحبت کردن به پنج مهارت ارتقا داده ام . و پنجمین و در حقیقت اصلی ترین مهارت فکر کردن است . حلقه اتصال بین ورودی ها و خروجی ها . مرحله پردازش اطلاعات .
   اگر فکر نکنیم نوشته هایمان و حرفهایمان می شود تکرار طوطب وار گفته ها و نوشته های دیگران . بقول استاد شفیعی کدکنی هر هنرمندی درون اش یک کوره ذوب فلزات دارد که هر چه آهن قراضه زنگ زده و تکه پاره هایی از هر جایی رسیده را درون آن می ریزد و در نهایت محصولی هنرمندانه ، مستحکم و ظریف از کوره هنرمندانه اش بیرون می آید .
   همه آثار و شاهکارهای هنری و ادبی را که در نظر بگیریم اینطوری هستند .
   ملقمه ای از آنچه از گذشتگان و معاصران رسیده اما به زیبایی ساخته و پرداخته شده .

   به نظرم آدم و مخصوص آدم نویسنده باید روی خودش و روی نوشتن اش سرمایه گذاری کند . زمان ، پول و انرژی بگذارد .
   من هم علاقمند نوشتن هستم و به کمک فکری یکی از صاحب منصبان محتواگر توانستم نوشتن را دست و پا شکسته یاد بگیرم و سایت های مبتدی راه بیاندازم و برای جور کردن مطلب و خوراک این سایتها هم شده روزانه تر بخوانم و بنویسم .
   یکی از نوشته هایی که در حال و هوای پست شماست می گذارم . ممکن است برایتان جالب باشد .

   سرمایه گذاری روی الفبا
   الان چه نوع سرمایه گذاری برای من مناسب است؟
   من در سن فوق العاده ای هستم . جایی بین ۵۲ و ۵۳ سالگی ام .
   روز به روز از ۵۲ سالگی ام دورتر می شوم و به ایستگاه ۵۳ سالگی ام می رسم.
   بله موافقم .
   همه این شماره ها فقط کد ایستگاه ها هستند.
   وقتی متولد شدم هیچ شماره ای نبود. همه چیز جدید بود. سال ، ماه ، هفته و حتی روز.
   می توانید تصور کنید؟ یک دسته از وقایع جدید.
   تا پایان روز ، پایان هفته ، پایان ماه و پایان سال ، مجموعه کاملی از فصول را تجربه کرده ام.
   برای من خیلی شگفت انگیز بود.
   با پایان اخرین روز اولین سال ، زیبایی تبدیل شدن به یک انسان یک ساله را تجربه کردم.
   ثانیه های اول روز اول سال دوم من بود که فهمیدم برای متفاوت کردن سال دوم زندگی خود به چیزی احتیاج دارم.
   در آن ثانیه های اول سال دوم چیزی در زندگی من ظاهر شد.
   درست مثل یک احساس ناب بود. احساس علاقه به زندگی.
   بعد سعی کردم چیزی یاد بگیرم که در بقیه مراحل زندگی ام هم به من کمک کند .
   یک سرمایه گذاری بلند مدت .
   حدود شش سال دیگر طول کشید که بتوانم به مدرسه بروم و نمادهای جادویی الفبا را یاد بگیرم.
   نمادها این قدرت را داشتند که زندگی من را به یک جادو تغییر دهند.
   سپس سعی کردم روی الفبا ها سرمایه گذاری کنم.
   یادگیری حروف زبان های جدید به من کمک کرد وارد دنیاهای جدیدی بشوم.
   دنیاهای جدید آدم های مختلف که در فضا های دیگری زندگی می کنند.
   جغرافیای دیگر ، زمانهای دیگر ، حتی جهان های دیگر.
   اکنون من از سرمایه گذاری خود در الفبا بسیار خوشحالم.
   من قصد دارم از این سرمایه گذاری سودآور برای ایجاد زندگی جدید برای ۵۳ سالگی ام
   و سایر ایستگاه های بعد از آن در آینده خودم استفاده کنم.
   من قصد دارم نوشتن را یاد بگیرم و دنیاهای جدیدی را برای زندگی بیافرینم .

   ماخذ : https://pm-lm.com/investment/investment-in-alphabet/

   2020-07-12 at 11:40

   پاسخ

2. Pingback: فایده و مزایای نوشتن (نویسندگی) چیست؟ چرا بهتر است وبلاگ‌نویس باشیم؟ چه دستاوردهایی دارد؟

3. Pingback: نوشتن درمانی! - سجاد سلیمانی

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.