مدیریت زمان با تلف کردن وقت و ولگردی در گوگل (بجای شبکه های اجتماعی)

وقتی از مدیریت زمان صحبت می‌کنیم در نگاه برخی از مروجان این مهارت، یعنی از تک تکِ دقیقه‌ها استفاده‌ی حداکثری ببریم و از هر دقیقه «درست استفاده کنیم» کاری که واقعا نشدینه

من به دلایل مختلف موافق این نظر هستم که «ما به تلف کردن زمان محتاجیم»! این شاید با مفهوم مدیریت زمان که بیان میشه در تضاد باشه. اما ازش دفاع می‌کنم و حتی پیشنهادهای مختلفی هم براش دارم.

هر کسی شیوه‌ی خاصی برای استفاده نکردن از وقت خودش داره و باید اون رو کشف کنه. من اینجا می‌خواهم یکی از شیوه‌های اتلاف وقت را خدمت شما بیان کنم.

عشق بازی با شبکه‌های اجتماعی

در زمانه‌ای هستیم که شبکه‌های اجتماعی زمان بسیار بسیار زیادی از ما آدم‌ها را به خود اختصاص داده‌اند. بعد از بیدار شدن، بعد غذا خوردن، بین کار، قبل خواب و حتی توی توالت هم ما داریم شبکه‌های اجتماعی رو چک می‌کنیم.

از آخرین پیام‌هایی که به ذهن ِ دوست ِ پخمه‌ی من رسیده تا آخرین خبرهای کشتار ِ دوباره‌ی مردم خاورمیانه یا نکته‌ای کوچک توسط دکتری محترم؛ همه و همه را مرور می‌کنیم، می‌خوانیم و به تعدادی واکنش (کامنت و لایک) نشان می‌دهیم و چند تا پیام می‌فرستیم و چندتایی را جواب می‌دهیم. این کار را روزی چند بار و در تمام روزهای سال انجام می‌دهیم

رضایت هم داریم! بله، چون حس خوشی به ما می‌دهد، مثل شات ِ شرابی کهنه یا مکش دود ِ غلیظ ِ تریاک یا شاید هم لحظه‌ی ارگاسم، چیزی در این مایه‌ها. رضایتی عجیب که هربار در تکرارش داریم. حتی وقتی می‌دانیم خسته‌ایم، وقت‌مان تلف شده، بیچاره شدم اما نمی‌تونم ولش کنم و… اما باز ادامه می‌دهیم.

خب من اینجا متخصص ترک اعتیاد (آن هم چنین اعتیادی نیستم) هرچند قبلا در یک نوشته‌ی بلند درباره‌ی مدیریت زمان در شبکه‌های اجتماعی مطلب نوشته‌ام و فایل‌های صوتی گذاشته و فیلم سینمایی هم معرفی کردم، اما کیه که به حرف ِ من ِ آشغال ِ دوزاری گوش بده! روزی ۵ ساعت موبایل رو عشقه!

این شکل وقت تلف کردن خیلی هم شیک و تروتمیزه، راستش منم خیلی مخالفش نیستم، به هر حال در مملکتی زندگی می‌کنیم که آزادی بیان داره خفمون می‌کنه و همین دوتا پیج و کانال و ارتباط با بقیه نباشه که عملا همشهری رفیق کیم‌جونگ اونِ کره میشیم!

من این سبک ِ تلف کردن وقت و زندگی رو به شکل دیگه‌ای دوست دارم. به هرحال، منم آدمم و عشق می‌کنم از بطالت. فقط روشش فرق داره. اینجا هم دارم این پیشنهاد رو می‌نویسم، شاید هم‌قبیله‌ای پیدا کردم

وقت تلف کردن بهتر

متخصصین ترک اعتیاد می‌فرمایند برای ترک اعتیاد، باید موادت رو جایگزین کنی نه اینکه زرمفت بزنی من دیگه نمی‌کشم. منم اینجا در قامت یک ساقی، مواد جدیدی پیشنهاد می‌کنم که عوارض مفیدش بیشتره!

مخلص کلام اینکه: بجای این همه ولگردی توی شبکه‌های اجتماعی میشه جای بهتری ول‌گشت و لذت برد و تهش هم چیزی یاد گرفت.

اما کجا؟

گوگل

بله، موتور جستجوی معظم و قبله‌ی عالم مجازی ماها، این مواد خالصه و همیشه و همه جا دم دست. واقعا هم میشه ازش «اوج لذت» رو برد.

حرفم اینه که ما وقتی توی شبکه‌های اجتماعی می‌چرخیم (مثلا اینستاگرام و توئیتر و لینکدین) بالاخره یک دایره بسته است. یعنی هرکسی که ما قبلا فالو کردیم، محتوایی که ول می‌کنه میاد توی گوشی ما، هم خوبه هم بد. اما من بیشتر به «بسته بودن»ش کار دارم که در طولانی مدت، ذهن ما رو محدود می‌کنه.

اما گوگل دریایی همیشه زنده است و پویا که دائما محتوای نو و رقابتی و جدید به ما میده. کافیه کمی بیشتر و بهتر روی جستجو کردن تمرکز کنیم.

مهارتی ساده که خیلی زود میشه بهش عادت کرد.

چطوری گوگل گردی کنم؟

خیلی پیچیده نیست، به طور خلاصه‌اش میشه این:

هرچیزی که به ذهنت رسید،
توی گوگل بنویس،
و ده تا لینک اولی که پیدا میشه رو بخون.

این هم یه روش عالی برای وقت تلف کردن هست. بجای اینکه اینستاگرام و توئیتر و لیندکین خودت رو باز کنی و بچرخی، برو تو گوگل بچرخ.

همین که موتور جستجو رو میاری بالا، باید متوجه باشی که با قوی‌ترین ربات جستجوگر تاریخ بشریت سرو کار داری که خیلی ارزون و مفت در اختیار تو قرار گرفته. چیزی که در خیالات و آرزوهای افلاطون و ارسطو و این‌سینا و رودکی و کانت و نیوتن هم نمی‌گنجید. اما تو (و من) خیلی مفت بهش وصل میشیم و نمی‌دونیم چکارش کنیم!

بالام جان، اینو باید خوب درک کنیم و بفهمیم، این قدرت جستجو و گشت‌وگذار (شما بخون ولگردی) که میان اطلاعات مختلف به زبان‌های مختلف وجود داره، یک شاهکار در تاریخ آدم‌هاست. وقتی درکش کنیم، شاید بهتر براش وقت خرج کنیم.

مطلب پیشنهادی:

این مطلب به بحث اتلاف وقت می‌پردازد. من نوشته‌های دیگری هم در این مورد دارم

برای دیدن همه‌ی دزدان زمان و عوامل اتلاف وقت به این آدرس مراجعه کنید

چند موضوع پیشنهادی برای ولگردی اینترنتی

خب بر فرض این که شما قانع شدی، آهان راست می‌گی، ولگردی توی گوگل چیز خوبیه و میشه ولگردی کرد. حالا چیزی بنویسم!؟ (مثل اینا که بعد از کلی بحث کردن قانع میشه بیاد مهمونی، تازه داد میزنه: حالا چی بپوشم؟)

چند مورد برای کسانی که نمی‌دونه در مورد چی بگرده:

اگه دختری: ویژگی‌های یک مرد جنتلمن
اگه پسری: چطوری مخ دخترها رو بزنم؟
مذهبی: مسائل شک در نماز
مذهبی/جستجوگر: مذاهب اسلامی؟
آشپز تازه‌کار: روش پختن گوشت گاو پیر
پیرمرد: ایزی‌لایف چیه؟
نوعروس: شب اول چکار می‌کنند؟
نوجوان: قاطی کردن وایتکس و جوش‌شیرین و جوهرنمک
محیط زیستی: نقش باد معده حیوانات در سوراخ شدن لایه اوزون
عشق ماشین: آخرین مدل مرسدس
معتاد: عوارض قاطی کردن تریاک با قره‌قروت
دم ازدواج: شرایط وام ازدواج
یکمی بعد از دم ازدواج: تهیه جهیزیه عروس
تازه مادر: گریه کودک، چرا آخه؟
مریض کرونا: تاثیر روغن بنفشه
سیاسی: چطوری دروغ بگیم نفهمن؟
بدنساز: سیکس‌پک چیه کجاست؟
کشاورز: فروش بذر اصلاح شده سیب‌زمینی
وبلاگ‌نویس: استراتژی محتوای وبلاگ شخصی
اینفلوئنسر: چطوری به هر قیمتی دیده بشم؟
ساکنان خانه مجردی: دانلود رایگان فیلم فلان
مسافر پولدار: بلیط سفر به جزایر قناری
مسافر بی‌پول: تخفیف بلیط گروهی اتوبوسی
عاشق دلشکسته: دردناک‌ترین آهنگ غمگین دنیا
دختر شیطون: رژ لب مدل خارجی
آدم تنبل: چطوری روزی ۱۵ ساعت بخوابم؟

جدای از طنز بودنش، واقعا کاربرد داره. من اینها رو از خودم نوشتم. ولی جدی پیشنهاد می‌کنم چند مورد رو توی گوگل بگردید و ده‌تا سایت اولی که بالا میاد رو ببینید.

جدای این چیزی که نوشتم، هر چیزی دیگه‌ای که به ذهنتون میرسه رو بی‌واسطه بگردید و سرچ بزنید. مهم نیست اون چیه، مهم اینه که شما اهل گشتن در وب باشید. به مرور این ولگردی هدفمندتر میشه. جاهایی میری که چیزهای بهتری گیرت میاد.

ولگردی قوی‌تر و سمج‌تر به همراه مخلفات

من خودم جزو این دسته‌ام. میرم تا تهش ببینم چه خبره، چی گیرم میاد و داستان به کجا ختم میشه.

اینجا یکی از ولگردی هایی که امروز داشتم رو میگم بهتون:

برای نمونه،‌
همین امروز من بعد از مدت‌ها توئیترم را باز کردم، با یک نوشته‌ی جالب یک خانمی آشنا شدم. خوشم آمد. رفتم ده بیست تا از توئیت‌هایش را خواندم. بیشتر خوشم آمد.
توی یکی از توئیت‌ها فهمیدم که یک مستند ساخته حدود یک ساعت در مورد یکی از زنان دوران قاجار که شاعر هم بوده و البته از دین رسمی خارج شده.
رفتم زندگینامه آن خانم را خواندم. جالب‌تر شد برای من
رفتم مستند زندگینامه‌اش را نشستم دیدم. خیلی خوب بود.
آن خانمی که در موردش مستند ساخته‌اند، شاعر هم بوده، رفتم شعرهایش را هم خواندم. خیلی به دلم نشست. حتی دیدم استاد شجریان هم یکی از شعرها را خوانده، آن را هم شنیدم.
توی مستند، چندنفر در مورد این خانم حرف می‌زدند، رفتم در مورد یکی از‌آنها هم جستجو کردم و درباره‌اش خواندم.

اسمش رو نمی‌تونم بگم چون ممنوعه!

این مدلی شد که سه ساعتی خرج کردم، ولگردی کردم، اما انصافا آخرش خیلی خوب و خوش بود. این مدل ولگردی کردن و جستجو، میشه یک مدل اتلاف وقت؛ اما من خیلی خیلی دوستش دارم. آخرش آدم حس خوبی داره.

آخرش فکر نمی‌کنی وقتت تلف شده. کلی چیزهای باحال یاد میگیری. روش جستجو کردن رو می‌فهمی. با کلی شخصیت، شرکت، برند، تاریخ و تاریخچه آشنا میشی. اینجاست که رشد می‌کنی، بهتر از قبل خودت میشی. یه آدم عمیق‌تر.

کار سختی نیست عزیزم. کافیه گوگل رو بیاری بالا و هرچیزی توی ذهنت هست رو بنویسی و وارد دنیای جدیدی بشی.

عجله نکن – یواش یواش

من یکسری نوشته درباره‌ی تغییر کردن دارم و باورم اینه که تغییر و رشد فردی آهسته و پیوسته رخ میده. یهویی هیچ معتادی، آدم حسابی نشده. تو هم همینطور!

باید حوصله داشته باشی و هر روز تمرین کنی. هر روز یه چیزی رو بگردی و چرخ‌بزنی توی گوگل تا یواش یواش دستت بیاد چه خبره. کجاها بری بگردی، کجاها نچرخی. کجاها از مترجم گوگل استفاده کنی و با زبان‌های مختلف کلمه‌ی دلخواه خودت رو جستجو کنی.

اگر خواستی در مورد تغییر کردن در زندگی و رشد فردی بخونی – کلیک کن. اطلاعات و نوشته‌های متنوعی رو منتشر کردم و به مرور هم بیشتر میشه.