نامه های عاشقانه یک عاشق به معشوق را دوس دارید؟ چگونه این نامه ها را می‌نویسند؟ چطور یک نامه عاشقانه بنویسیم؟ چه حرفی در آن بزنیم یا ننویسیم؟ نمونه های نوشته شده‌ی این نامه‌ها و پیام ها را دیده و خوانده اید؟
من سجاد سلیمانی هستم. چند سال پیش برای یک معشوقه‌ی رویایی تعداد ۱۰ نامه‌ی کوتاه نوشتم و آنها را در شبکه‌های اجتماعی خودم منتشر کردم. اما پس از سالها که آنها را خواندم حیفم آمد در میان پیام‌های پرسرعت شبکه‌های اجتماعی این نامه‌ها و آن احساس خوب گم شود.
برای همین این نامه‌ها را در بخش نامه‌ها و پیام‌های سایت آرشیو میکنم تا سال‌های آینده نیز بتوانم آن را بخوانم و با نامه‌های جدید مقایسه‌اش کنم.
اینگونه نامه ها را شروع کردم…
پس از مدت‌ها فکرکردن درباره انتخاب مخاطب خاص اما مجازی خودم برای نوشتن گاه به گاه برایش، توانستم مخاطبم را انتخاب کنم: 《گل》
از این پس برایش خواهم نوشت، از پس با او گفتگو خواهم کرد و با این مخاطب خیالی خود به گفتگو خواهم پرداخت و این لذت بخش ترین افکارم را با دوستان به اشتراک خواهم گذاشت.
.
.
نامه ای به «گل» (۱)
گلم، جای خالی تو را همبشه احساس کرده ام، از هنگامه ای خود را شناخته ام #چشم هایم همواره در جستجوی تو بوده اند، و چقدر بیراهه رفته اند و به زحمت افتاده ام اما هنوز تو را نیافته ام. گاهی با هوس، گاهی شوق، گاهی وسوسه، گاهی عشق خیالی گاهی فریب خوردگی.
اما هنوز تو را نیافته ام، شوق یافتنت روزافزون است و من خستگی ناپذیر و نمی دانم تا به کی این شوق و توان جستجوی تو در من شعله ور خواهد بود اما یک فرقی در طی کردن این راه آموخته ام:
همیشه در پی تو بوده ام ای گل، اما هرزمان با یک فهم و نیت. اعتراف میکنم اگر قبلا میافتمت و در کنارم می بودی، هیچگاه تابه این حد قدر تو را نمی توانستم بدانم و تو زودتر پژمرده میشدی! زودتر از امروز!! در این سال ها رنج ها کشیده ام تا به نبودنت عادت نکنم کi نعمت حضورت را قدر بدانم و شایسته باشم.
ای گل،
صفای این باغ تویی، رنگ این دنیا تویی، چرا نمی بینمت؟ در کجای این دنیا گیسوان بر باد داده حیران و رقص کنان بی من، در حال و پروازی؟
گلم، 《وقت است که بازآیی》
با تقدیم عشق و احترام ، سجاد
بامداد چهارم خرداد ۹۴
.
.
نامه به 《گل》/ ۲
(نامه های من به مخاطب خاص اما رویایی ام)
گلم،
حس طراوت وجودت، از دور شادم میکند، امیدم می بخشد. گویی چشمان تو تمام زیبایی های دنیا را در خود جای داده است و من مات برق نگاهت
اما باید بدانی، که من آماده یک عشق بلندم، آرام اما مادام. عاشق گل بودن، کار من خواهد بود از آن لحظه که آیی؛ اما بدان که تو مسوولی! بله مسوول.
گلکم، مسوولی ، چرا که در عشق، عاشق باخته است و دل به دریای تو زده، و این معشوق است که باید راهبری کند. و من میدانم که تو کمال شعوری.
عزیز دل، معشوقه بودن، مسوولیت سنگینی است. هم ناز میخواهد هم وصال، عاشق را باید از عشق آرام آرام سیراب کنی، و هدایتش کنی. این یک شعور است و من میدانم که تو در شخصیتت سرشار از این شعوری. به چشمان زیبای تو قسم.
ای گل، یکبار دیگر قبل از رسیدن ربط بین عشق و عاشق و معشوق را مشق کنیم.
تو که بیایی من باخته ام و این تو این میدان.
سجاد
چهارم خرداد نود و چهار
.
.
نامه ای به گل/ ۳
گلکم، عزیز دل امشب، در سومین نامه‌ام، حرف بسیار بسیار مهمی با تو دارم. به کیمیا میماند!
به چشمان گیرایت قسم، به آرامش حضورت قسم که فراتر از منطق و استدال در شناخت دیگری، این《شوق》است که معجزه شناخت را رقم میزند.
منطق و تجریه آنچه آموخته ای را ابزار و معیار شناخت و تحلیل میداند اما 《شوق》با قدرت ماورایی خود، کمکت میکند به زوایای پنهان رسوخ کنی، یاری ات می کند با تمام وجود و ناخودآگاهت دایما بررسی و مرور کنی و به آنچه می اندیشی، دست یابی.
ای گل همیشه بهارم، شوق تو، شوق آفرین است و این هم افزایی معجزه میکند. حد باریکی بین افسارگریختگی و توهم عشق با 《شوق کشف کردن》وجود دارد، اولی ابهام آفرین و دومی رهنماست.
گلکم، به گلبرگ نرم نگاهت قسم، بدون شوق، دیدن نادیدنی‌ها مقدور نیست.
چشم دل بگشا، رها شو، با حفظ حرمت و حریمت، نزدیک شو، دریاب، مشتاق باش. آرام باش اما مشتاق، جدی باش اما مشتاق، حضور داشته باش اما با شوق. پاسخگو باش اما با شوق
گلکم، اگر بخواهی به کمک منطق و تجربه هایت ؛ نادیدنی‌ها و قلب‌های حصر شده در سینه و روح های دمیده در کالبد جسم و افکار هزارلایه و بسیاری دیگر را در دیگری بیابی، بدان ناتوانی و ره افسانه پیموده ای!
جان گل، به وقت آشنایی، مشتاق باش، شوق تو شوق آفرین است و این هم افزایی، کیمیا….
با تقدیم احترام و آرزوی بهترین‌ها
سجاد سلیمانی
ششم خرداد نود و چهار
.
.
.
نامه ای به گل/ ۴
(نامه های دل به گل)
ای گل ؛ این بار درد و دل دارم، شاید تلخ، شاید تند و شاید آغشته به حقیقت، شاید!
عزیز دل، میدانی که میدانم ابتذال عشق چیست، میدانم که عشق بازی های کنونی چه رنگی دارد، میدانم چگونه رابطه را در ترازوی ثروت می سنجند، شهوت را در لباسی مقدس ارایه میکنند و در پایان چه زیبا و ناز حداحافظی می کنند برای همیشه!
عزیز دل، آگاهم. اما هنوز به باورهایی نیز ایمان دارم، باورهایی که در دل نیکان زنده است و تنور دلهایی که به نور عشق راستین، گرم است. و همیشه تلاش کرده ام به حد لیاقت در سرزمین نیکان، نفس بکشم
ای گل، به گلبرگ نرم نگاهت قسم، برای مخاطب تو، از لذت رستوران های مجلل و شبهای طولانی و اتاق خوابهای روشن با شمع و گفتگوهای چشم در چشم و طولانی ؛ مهمتر و برتر و ارزشمندتر این است که او برای تو 《دومین》نباشد
و من میدانم که تو میدانی 《اولین》بودن چه سخت است و دشوار؛ کوچکترین بهایش، تنهایی است
با ارادت فراوان
سجاد سلیمانی
نهم خردادماه نود و چهار
بخشی از نامه برگرفته از متن محمدرضا شعبانعلی است
.
.
.
نامه ای به گل/ ۵
(نامه های دل به گل)
گلکم، عزیز دل؛ آرام تر بیا، هرچه جلوتر می آیی طوفانی تر میشوم. آرام و آرام تر بیا، حتی اگر من بخواهم که تو سریع‌تر قدم برداری!
گل آرزوها،
بیا اما نه به قصد ماندن! بیا برای شناختن، بوییدن و بررسی کردن و نه ماندن!
تو همچون من، انتخابی برای سرنوشت خودت داری که باید وسواس باشی
گللکم،
گاهی باید گلسنگ بود! سفت و زمخت!! اگر روزی به نتیجه قطعی رسیدی که باید بروی، برو. نمان! هردو ضرر خواهیم کرد. اصلا نمی پسندم روزگاری عامل پژمردگیت باشم. هرگز.
اگر مرددی، بمان و با حفظ حریمت، دقیق تر بررسی کن. بسنج با ترازوی باورت؛ و اگر به یقین ماندن رسیدی، بمان. بمان تا زیباترین نقش ها را رقم زنیم، بمان برای داشتن داشته ها و ساختن خواسته ها. راه دشوار پس از این انتخاب شروع خواهد شد
گلکم،
پایان و آغاز همه ابعاد زندگی مان را تشکیل میدهند. دانستن وقت آغاز و جرات رفتن در پایان کار.
خیالت عجب عطری دارد، رویایم سراسر بوی گلبرگ هایت میدهد. به ویژه گلبرگ نگاهت!
شاد باشی زیبا
سجادسلیمانی
بامداد ۱۳ خرداد ۹۴
.
.
.
نامه به گل/ ۶
(نامه های دل و عقل! به گل مجازی و رویایی ام)
ای گل، ای آرام تر از اقیانوس‌های آرام
میدانی که هرچه عمق دلت بیشتر باشد، هرچه انبان ذهنت از مفاهیم پربها سرشار باشد آنگاه وسیع میشوی، روحی پر عظمت خواهی داشت و به هنگامه طوفان های بزرگ زندگی تنها کمی صورتت آشفته خواهد شد و کل وجودت، همچنان آرام و مطمئنم خواهد بود و اعماق دلت هنوز ایمن است برای کسانی که در آن ساکن اند!
گلکم،
امشب حرف و پیام مهمی باتو دارم، آرام در برابرم بنشین و خوب گوش بسپار
با تمام حواس ات، خوب به حرفهایم گوش بده.. به زلالی چشمانت سوگند که از سر عشق با تو سخن میگویم هرچند شاید تلخ..
استادی میگفت:《تاکید و بیان مکرر دوست داشتن، تفاوت چندانی با باج خواهی عاطفی ندارد》
دوست داشتن سیاه است و سفید، در دوست داشتن سیاه بی آنکه بدانیم با تاکید و تکرار دوست داشتن، طرف مقابل را چنان برای ماندن معذب میکنیم یا طوری وانمود میکنیم که با رفتنش، نابود خواهیم شد
آنگاه ؛
فرصت رهایی و آزاداندیشی و آزادی عمل در 《انتخاب کردن》 را ؛ از کسی که دوستش داریم؛ میگیرم و چه بسا همین قصه، عامل بسیاری از شکست ها و خیانت هاست.
گل شیرین بیانم،
در دوست داشتن واقعی کسی، حد بیان احساسات باید به اندازه ای باشد که مانع شناخت او نشده و بر قدرت تصمیم گیری او برای ماندن یا رفتن لطمه نزند وگرنه تکرار و تاکید بر دوست داشتن، فرقی با 《باج خواهی عاطفی》ندارد!
گلکم عزیز دل، سخن باتو گفتن هرچند خیالی، آیینه تمام قدی برای من است، برای سنجش خویش و بازبینی افکار و اندیشه هایم
رها باش عزیز دل، ماندن ، آغاز راهی طولانی است. رها باش.
با آرزوی بهترین ها
سجاد سلیمانی
بامداد پانزدهم خرداد سال نودوچهار
بخشی از متن، برگرفته از متن آقای احمدرضا نخجوانی است.
.
.
.
نامه به گل/ ۷
نامه ها و دلنوشته های من به مخاطب خاص و رویایی ام
گل همیشه بهارم،
سخت است باور کنی اما باورکن که در مسیر زندگی و در موقعیت های مختلف ، در مقابل کسانی قرار میگیری که تمام اعتقادات و باورها و داشته های تو را نمی پسندن. حتی گاهی بخاطر باورهایت تو را مسخره میکنند، به تو میخندند و تو را طرد می کنند.
عزیز دل،
رسم دنیا از ازل همین بوده و ادامه دار خواهد بود. تمدن های رویایی و بشر مدرن معرفی شده در انواع اندیشه ها و مکاتب فلسفی گوناگون، هنوز در روی کره زمین شکل نگرفته و به نظرم شکل گرفتنش بعید باشد!! جوامع و انسان هایی که تنوع و تفاوت ها را بشناسند و محترم بشمارند و بخواهند دوشادوش تو و در کنارت بمانند!
به چشمان زیبایت سوگندت میدهم،
ه هنگام مقابله با این افراد، ناامید نشو، نشکن! آنها خواسته یا ناخواسته میخواهند لگدمال کنند و افکار زیبایت را خط خطی کنند و به رویایت بخندند. اما تو هم بخند، بخند به خنده هایشان و آرام و سربه زیر پیش برو. نایست، سکون، شروع مرگ جریان زندگی توست
ای گل؛
مبادا روزی ناخواسته و ندانسته تو هم در جرگه انسانهای بی احساسی قرار بگیری که چشمان زیبایت، زیبایی‌های پنهان دیگران را نبیند، این تغییر و زمخت شدن؛ آرام و بی‌صدا رخ میدهد انقدر آرام که خودت باور نکنی. پس هشیار باش، دائماً زیبایی‌های افراد را ببین و از آنها تشکر کن و زیبایی‌های آنها را بگو، این یک تمرین تضمین شده است!
ای نازنین،
مراقب زیبایی‌های خودت و دیگران باش. مبادا کسی را بشکنی و هیچگاه شکسته مشو.
و گاهی فرمول صیانت، گذاشتن و گذشتن است
سجاد سلیمانی
بیست و ششم خرداد نود و چهار
.
.
.
نامه به گل/ ۸
(دلنوشته هایی به گلی رویایی و مجازی)
گلم،
برای هر پایانی، آدابی هست همانند هر آغازی که آداب و شرایطی دارد.
همانقدر که اصل《آغاز》و 《پایان به موقع》مهم است، اهمیت آداب این دو به همان اندازه مهم است و هنر ما، در رعایت آنهاست.
گلکم عزیز دل،
برای انسانی که از حداقل آزادی فکر و عمل برخوردار است، هرآغاز و پایانی باید کاملا در اختیارش باشد و اسیر موقعیت‌ها و پیشنهادها و مکان‌ها قرار نگیرد، و حتی اگر گاهی کوتاه می آیی نیز باید آگاهانه و با اختیار باشد تا به وقتش قاطعانه عمل کرد.
گل نازم،
دوستی با دیگران، سفر و همسفر، آشنایان، همسر، مردم شهر یا سرزمین، عاشق شدن های خام، لحظه کوتاه خرید، زمان دردودل یک دوست، همسایه ، شراکت و همکاری و تجارت از جمله موقعیت هایی است که رعایت آداب آغاز و پایان اهمیت ویژه ای دارد
عزیز دل،
در زمان‌هایی از زندگی، آغاز شدن دست ما نیست، تاهشیار میشوی خود را درگیر در رابطه‌ای میبینی اما بدان پایان دادن به ناپسندها شاهکار ماست! و لازم است گاهی با قطعیت مهر پایان برآن بکوبیم تا فرصت های نو و دنیای نوین را از خود دریغ نکنیم
ای بهترینم؛
آداب ؛ حفظ احترام و مهربان بودن و کش دادن و فرصت دادن و لطف کردن و ماندن و سکوت و تحمل کردن و منت کشیدن نیست!
آداب ؛ ترک کردن، رفتن، قطع کردن، سفر و هجرت، خدانگهدار برای همیشه، دلشکستن و سنگ شدن و طرد شدن و شکایت هم هست!
تشخیص مدل رفتاری تو برای هر آغاز و پایانی، آداب شایسته آن است و بس! بکوش شایسته باشی و شایسته رفتار کنی.
سجاد سلیمانی
۲۹خرداد ۹۴
.
.
.
نامه به گل/ ۹
دلنوشته هایی به مخاطبی خاص و رویایی
گلکم، عزیز دل
در مسیر زندگی به آدم هایی میرسی که کلا یک برگ بیشتر نیستند، زود تمام می‌شوند. دستاوردی از خود ندارند و هرچه هست همان خدادادی‌هاست و بس! از این ها نمی توانی دورباشی، اما تلاش کن بشناسی و بیشتر از یک برگ، وقتت را تلف نکنی!
گل سراسر گلبرگ خندان من؛
بعضی آدم ها در مسیر زندگی ات قرار خواهند گرفت که که یک کتاب قطور هستند، هرچقدر ورق بزنی و مرورشان بکنی تمامی ندارند؛ و اگر روزی با هزاران زحمت بتوانی بخوانی و تمامش کنی هنوز برق مرور از اولش، تو را به شوق می آورد و از دیگر سو، اینها سراسر ایده و حرفهای نو هستند و بی پایان!
مراقبشان باش، به سادگی از کنارشان مرو، به قدر کافی دم بگیر و لذت ببر. هیچگاه مگذار از زندگیت حذف شوند، حتی اگر دیداری سالانه باشد.
گل زیبا،
بین یک برگ بودن و کتاب بودن، کسانی را خواهی دید در انواع مختلف و اینجا برای هر کدام به قدر 《وجودش》بها بده، نه بیشتر نه کمتر
گلکم؛
هیچگاه خودت را به محیط محدود اطرافت زندانی نکن. انسانهای بزرگ و شایسته را میتوان در سراسر عالم یافت و عمری به پای حرفهایشان نشست و لذت برد و آموخت.
هیچگاه محدود به اطراف و محیط نباش، جهش کن، بیرون رفتن را بیاموز و انسانهای دیگر را کشف کن. گاهی در سفر، گاهی در قفسه کتابخانه، گاهی در گذر. هشیار باش و بیاب
گل بهارم عزیز دل،
اگر محدود به گلدان زندگی ات شدی….. نشو، عاقبت خوشی ندارد!
اگر محدود شدی دیگر صداها و تنوع های زیبا و دلهای وسیع و تجربه های گران و حرفهای ناب و اندیشه های نیک را درک نخواهی کرد. و این عین《یک برگ》شدن است.
سجاد سلیمانی
بامداد سوم تیرماه نود وچهار
.
.
.
نامه به گل/ ۱۰
(نامه هایی به گل ، مخاطب خاص و رویایی ام)
عزیز دل
تناقض عجیبی وجود دارد که باید بدانی و بشناسی، بین شخصیت ها و عشق‌ها و برنامه ها و سبک زندگی داخل کتاب‌ها و دنیای واقعی بیرونی اطراف ما هیچ ربطی وجود ندارد! واقعیت چیز دیگریست.
گلکم،
نویسنده ها و راوی ها و افکار و ایده هایشان همیشه مطابق بر واقعیت‌های موجود نیستند و از آن بدتر چشم‌های ما را روی آنها بسته‌اند. حتی بین شخصیت آنها و نوشته‌هایشان گاهی فاصله‌های بسیار زیادی وجود دارد مثل افکارشان زیبا نیستند ای نازنین؛
آنها نه خیانتکارند و نه دشمن واقعیت ، آنها با کتابهایشان فریبهای بزرگی هستند که میخواهند چشم ما را به دنیای بهتری باز کنند و گاهی لازم است که برای اینکار چشم هایمان را به روی 《محیط واقعی پیرامون خویش》ببندند!
گل بهارم؛
هزاران نویسنده و صدها هزار نوشته به هیچ درد ما اگر نخورند و هیچ کاری برایمان نکنند اما هنوز ما انسانها به عده ای برای اندیشیدن و نوشتن محتاجیم که میتوانیم برای فراموشی خاطره تلخ مان اسم دیگری برای آنها (بجز نویسنده و کتاب) انتخاب کنیم !
گل!
در پایان فراموش نکن که الزاما هیچ ربطی بین گفته ها و عشق ها و سبک‌های زندگی داخل کتاب‌ها و دنیای واقعیت وجود ندارد! و هرچه تاریخ نگارش کتاب در گذشته باشد این شکاف و دوری بیشتر است. فریب عاشقانه ها و وعده هایشان را نخور که سخت آسیب خواهی دید. سخت.
ولی با همه سختی ها و تلخی هایش، ما برای رفتن از وضع موجود به آنها محتاجیم!
سجاد سلیمانی
سحرگاه یازدهم تیرماه نود و چهار
(این نوشته حتما باید ویرایش شود — خودم میدونم 😏)
.
.
نوشته‌ها و پیشنهادات مرتبط
من نامه‌های متنوعی به دیگران و حتی خودم نوشته‌ام. اگر علاقمند هستید می‌توانید در آدرس زیر این آرشیو این نامه‌ها را پیدا کرده و آنها را مرور کنید:
یک پیشنهاد جدی برای شما دارم. اگر می‌خواهید نوشتن شما تقویت شود و بهتر از قبل بنویسید نوشته‌های مرا با عنوان نوشتن و نویسندگی بخوانید. آنجا از دستاوردهای نوشتن و اینکه چگونه نوشتن خودمان را تقویت کنیم صحبت کرده‌ام و کلی متن منتشر کرده‌ام. به رایگان سری به آن بزنید:
نوشتن و نویسندگی | دستاوردها | چگونه؟
آدرس کوتاه این نوشته:
