این روزها فضای کشور پس از ترور سردار قاسم سلیمانی بسیار دوقطبی شده و عده‌ای عزادار هستند و غمگین و عده‌ای خوشحال یا بی‌تفاوت. همین فضا باعث شده نتوانیم با هم صحبت کنیم. یک استوری ساده منتشر کردم که البته به مسائل دیگری هم مربوط می‌شد و همین موضوع باعث شد سیلی از انتقادها به سوی من همراه کلی حمایت و آفرین‌ها بسویم سرایز شود. نیمه شب بود که پس از کلی بحث جدل درباره‌ی کارم، به این نتیجه رسیدم که باید درباره‌ی فرهنگ گفتگو با هم صحبت کنیم.
استوری قبلی من
استوری من یک برگ نوشته بود که مشاهده می‌کنید:
فرهنگ یا هنر گفتگو
سپس این نوشته را منتشر کردم و چند خطی درباره‌ی فرهنگ گفتگو کردن نوشتم. فکر میکنم از نیازهای اصلی زندگی ما، همین «گفتگو» است:
مطالب مرتبط با گفتگو
برای خواندن و دیدن مطالب مرتبط با گفتگو می‌توانید به آدرس زیر مراجعه کنید:
معرفی روزنوشته‌های مربی زمان
من به صورت منسجم و پیوسته در حال نوشتن هستم. شما می‌توانید مجموعه‌ی روزنوشته‌های مرا (که یکی از زیربخش‌های آن هنر گفتگو بود) را در آدرس زیر مشاهده کنید:
روزنوشته‌های مربی زمان – سجاد سلیمانی
فیلم کوتاه دره مهیب – Uncanny Valley
در این بخش می خواهم یکی از فیلم های کوتاه بسیار خوبی را که به تازگی دیده ام برایتان به نمایش بگذارم. فیلمی دردناک! و شاید حکایت این روزهای «ایران زمین یا همان خاورمیانه». مردمی که مسخ شده‌اند به کشتار همدیگر. این فیلم کوتاه زیرنویس ندارد ما می‌توان آن را بدون زیرنویس هم درک و فهم کرد.
فیلم کوتاه «دره‌ی مهیب» (Uncanny Valey) ساخته‌ی سال ۱۳۹۴ (۲۰۱۵.م) است و فدریکو هِلِر آرژانتینی کارگردانی‌اش کرده است. ماجرای گروهی معتاد مافنگی است که به انجام بازی‌ای در دنیای مجازی معتاد هستند و شرکتی که امکانات این بازی را برایشان فراهم کرده و مدعی است که فعالیت خیریه و بشردوستانه می‌کند. آنگاه در اثر اختلالی فنی واقعیتی مهیب برملا می‌شود، که شاید برای برخی داستانی تخیلی باشد، و برای برخی (از جمله در قلمرو ایران زمین) بخشی از واقعیتی تلخ…
آدرس کوتاه این مطلب:
