⌛ویدیو: درس‌هایی از قنات کویر یزد برای مدیریت زمان بهتر در زندگی | سجاد سلیمانی

مدیریت زمان از جایی آغاز می‌شود که ما به منبع محدود و در حال پایان عمر، زمان یا وقت خود پی ببریم. یکبار در یک متن کوتاه در کانال تلگرامم نوشتم که:

گام اول مدیریت زمان، حساس شدن به زمان است و این حساسیت یعنی گذر زمان را درک کنیم.

این هفته مسافرت بودم، سه شهر مختلف را تجربه کردم و با عینک زمان (حساسیتی که به زمان پیدا کرده‌ام) شهرها و آدم‌ها را می‌دیدم و بسیاری از کلماتی آموخته بودم،‌ برایم تداعی می‌شدند.

در شهر یزد تجربه‌ی بسیار جالبی داشتم. علاوه بر بناهای تاریخی و زیبای شهر افتخار آن را داشتم که به اتفاق دوستان به قناتِ زارچ رفتیم. قناتی که بخش‌هایی از آن مثلِ آسیاب آبی آن در دست تعمیر بود و هنوز برای عموم مردم امکان بازدید وجود نداشت.

در میانه‌ی آن قدم زدن‌ها فکری به ذهنم رسید که در ادامه هنگام بازدید از موزه‌ی آب شهر یزد به صورت فوری و بداهه آن را ضبط کرده‌ام که حدود یک دقیقه و ۲۳ ثانیه شد و درادامه می‌توانید مشاهده کنید:

این ویدیو در کانال آپارات بارگذاری شد.

هر چقدر زمان کمی داشته باشیم، به اندازه‌ی کم‌آبی نواحی خشک مرکزی ایران نیست.همانطوری که ایرانیان باستان، با مهندسی، خلاقیت و دقت تمام، توانستند کم‌آبی خود را برطرف کنند، ما هم می‌توانیم با آموختن تکنیک‌هایی برای زندگی، از فرصتی که برای زیستن داریم، به بهترین شکل استفاده کنیم.

وقتی موضوعی برای ما مهم می‌شود، می‌توانیم در طول روز به طور دائمی نمونه‌های مرتبط یا متضاد آن را پیدا کنیم، مواردی که آن را نقض یا نفی می‌کنند یا مواردی که در راستای آن هستند.

پیشنهاد من به همه‌ی زمان‌جویان عزیز و دوستانی که در فکر مدیریت زمان موثرتر و بهتر در زندگی هستند این است که به مدت یک تا سه ماه، عینک زمان را بر چشم‌هایشان بزنند و با حساسیت بالایی به زندگی، کار و روابط خود نگاه کرده و بیاندیشند. آرام آرام نحوه تلف کردن زندگی به دست خودمان و یا عوامل بیرونی را می‌بینیم، ضعف‌هایی که داریم که نهایتاً باعث می‌شوند آرزو کنیم ای کاش وقت بیشتر بود را می‌شناسیم و به جای این آرزو، می‌رویم سراغ رفع کردن آن بهانه‌ها و ایراداتی که داریم.

این مطلب و ویدیو از قنات و درسی که برای مدیریت زمان می‌گیریم شاید یکی از بهترین حرف‌ها برای افراد پرمشغله و شلوغ و پرکار باشد که همیشه بهانه‌ی کمبود وقت و زمان دارند و به خود یا خانواده یا کارهای خود نمی‌رسند. هیچ تکنیکی معرفی نشده اما نوع نگاه و مدل ذهنی ما را تغییر می‌دهد و ما آرام آرام به سبک زندگی مطلوب‌تری حرکت می‌کنیم.

یک نکته مهم در این رابطه این است: هیچ قناتی برای مدیریت کم‌آبی شهری، یک شبه ایجاد نشده و هیچ آدمی یک شبه نمی‌تواند برای تسلّط بر وقت و زندگی خود، یک شبه همه‌ی اصول و تنکیک‌های مدیریت زمان را یاد بگیرد. پس عجله کردن را کنار بگذاریم، به معجزه‌ی تکرار ایمان بیاوریم و آهسته اما پیوسته، عادت‌های خوب زندگی خود را ایجاد کنیم.

پی‌نوشت اول: یکی از قدیمی‌ترین ساعت‌های دنیا را هم در موزه‌ی آب شهر یزد معرفی کرده بودم که در یک ویدیوی یک دقیقه‌ای می‌توانید مشاهده کنید. این ویدیو در محیط موزه و هنگام بازدید افراد دیگر گرفته شده و به خاطر بی‌کیفیت بودن، عجله‌ای بودن و تپق‌ها معذرت می‌خواهم.

در این ویدیو یکی از قدیمی‌ترین شیوه‌های زمان‌بندی آب بین ایرانیان معرفی شده است. دوستِ راهنمای من می‌گفت که این شیوه در یزد سبو نام دارد، البته قبلا در کتاب درباره‌ی زمان آقای شروین وکیلی من این شیوه را پاس خوانده بودم. یعنی هرباری که ظرف کوچک پر می‌شود و به کف ظرف بزرگ می‌رسد را اصطلاحاً یک سبو یا یک پاس می‌نامند.

پی‌نوشت دوم: یکی دیگر از نمادهای زیبای زمان در شهر یزد را ساعت نزدیک مسجد جامع یزد می‌دانم که با معماری ساده و زیبای خود در دل شهر خودنمایی می‌کند، به تفاوت شدن توریست‌ها و مردم شهر به کارکرد اصلی این برج ساعت فکر می‌کردم، درست مثل ساعت‌های مچی که دیگر هر کاربردی داشته باشند، کمتر به زمان‌بندی دقیق ما کمک می‌کنند: