گفتن و نوشتن گاهی بسیار سخت است، اما خب چه باید کرد که سکوت، سنگین تر و شکننده تر از آن است. چند روزه گذشته، مجبور شدم (یا در مسیری قرار گرفتم) که با سه شخصیت خوب و مهم زندگی کنونی ام، خداحافظی کردم. جـزو سخت ترین تصمیمات و چالش های فکری من بوده که کمتر تجربه اش کرده ام.
این را می نویسم که بگویم، باور و نگاه من به جدا شدن ها، هم مسیر نبودن ها، دوری و …. نوع خاصی است که در بهترین شکل، نقل قولی از شنون آلدر می تواند آن را برساند:
چون حق کپی کردن از سایت متمم نـدارم، مجبورم فقط لینک بدهم:
خداحافظی برای همیشه با رها کردن برای همیشه، یکسان نیست
.
پی‌نوشت:
این نوشته یکی از روزنوشته‌هایی است که منتشر میکنم. اگر علاقمند هستید می‌توانید روزنوشته‌های یک مربی و مدرس مدیریت زمان را در آدرس زیر دنبال کنید:
سجاد سلیمانی ( مربی و مدرس مدیریت زمان )
.
.
