آشنایی زدایی – فیلم سینمایی عطر: قصه یک آدمکش Perfume
زمان مطالعه:۶دقیقه
شما واقعا در زندگی روزمره به بوها و عطرهای محیط زندگی حساس هستید و توجه می‌کنید؟ بو آنقدر در زندگی ما عادی شده، که تنها با یک اتفاق خاص (مثلا دچار بیماری کرونا شدن و از دست دادن حس بویایی) باعث میشه به این توانایی ذاتی خودمون پی ببریم. امروز می‌خواهم فیلم عطر: قصه یک قاتل (یا همان عطر: داستان یک آدمکش – Perfume: The Story of a Murderer ) را به شما معرفی کنم.
فیلمی بسیار خوش‌ساخت و با ایده‌ای ناب و داستانی جنایی، که درک ِ عطر و بو در زندگی ما را چند برابر میکند. حالا بریم من هم از زاویه نگاه خودم این فیلم رو به شما معرفی کنم و دلایل دیدنش رو بگم
توضیحات کوتاه درباره‌ی فیلم و رمان و بازیگرانش میشه این:
من سه سوال را پیگیری کردم و برای هر یک فیلمی جذاب پیدا کردم. برای من سوال بود که چرا این چیزهای همیشگی و دائمی که اطرافمان هستند، آنقدری برایمان طبیعی و آشنا شده‌اند که دیگر هیچ درکی از آنها نداریم.
چرا ما گرانش یا جاذبه‌ی زمین را درک نمی‌کنیم؟ رسیدم به فیلم گرانش
چرا به حس بویایی و عطرها (با این همه لذت‌بخش بودن) بی‌توجهیم؟ بعدش رسیدم بهفیلم عطر
و چرا صدا (برای منی که شنوا هستم) این قدر عادی است که همیشه باید بشنوم؟ رسیدم به فیلم ترسناک ِ یک مکان ساکت
اینجا و در این پست فیلم عطر رو از زاویه نگاه خودم معرفی می‌کنم. اینها همه زیر پروژه‌ی فیلم‌درمانی – فیلم‌تراپی در سایتم منتشر می‌کنم که انتهای همین پست می‌توانید لینک‌های دسترسی به آرشیو کامل رو پیدا کنید.
چرا باید فیلم عطر: قصه یک قاتل را ببینیم؟
حالا هم می‌خواهم صرفا از این جهت این فیلم را به شما معرفی کنم. هرچند این فیلم ابعاد و سناریوهای بسیار متفاوتی دارد. اگر بتوانید آنها را کشف کنید و برای من هم بنویسید، بسیار خوشحال خواهم شد.
آشنایی‌زدایی از بو – همین
قبل از خواندن این بخش باید بگویم که نقدهای جدی به این فیلم وجود دارد و من غیرواقعی، افسانه‌ای بودن و خشونت یا افراط‌های رخ داده، موافق نیستم. اما من تنها، از یک جهت به این فیلم نگاه می‌کنم و از زاویه‌ی نگاهم، واقعا زیبا و شاهکار است. از ترس و لذت به قدر کافی برای پیش‌بردن ایده‌ی اصلی بهره برده است.
خب حالا حرف خودم، بو برای ما آنقدر آشناست که نوع دیگر فهمیدنش (مثلا از دست دادن حس بویایی) برای ما ناممکن است. مگر در بیماری فراگیر کرونا (کووید۱۹) که صدهاهزارنفر از انسان‌ها را کشت، از دست دادن این حس بویایی برای ما تازگی یافت و شاید بهش حساس شده بودیم که آیا دماغم کار میکنه؟ بوها رو می‌فهمم یا نه.
من قبل از شروع کرونا این فیلم را دیدم و از این جهت پسندیدم. به بوها حساس‌تر شدم و بعد آن پارتنرم را بیشتر و با عمق وجود بو می‌کردم و گلها را، عطرها را، شاخه‌ی شکسته را و….
اینها را در پیاده‌روی‌های خودم امتحان می‌کنم. پیاده‌روی‌های خلاقانه‌ای که خودم برای خودم برنامه‌ریزی کرده‌ام و هربار می‌روم یکی از حس‌ها و بخش‌های تنم را در تعامل با محیط درک و فهم می‌کنم و بیشتر بهشون توجه می‌کنم. برای دیدن همه‌ی مدل‌های من در پیاده‌روی روی دکمه‌ی زیر کلیک کنید:
امیدوارم پس از دیدن این فیلم، دماغ بیشتر به کارتون بیاد. به بوها حساس‌تر شوید و از محیط زندگی، درک بالاتری داشته باشید…
قدرت بو در روابط عاطفی-انسانی
این جمله را خودم گفتم و هنوزم قبول دارم:
هر آدمی، جدای خاطرات رفتارهایش، خاطره‌ای از جنس بو و عطر، برای همیشه در ذهن ما خواهد داشت.
فیلم گذشته ساخته اصغر فرهادی که در سایتم معرفی کرده‌ام یکی از نمونه‌های خوب برای بیان این خاطره‌های عطرآگین هستند که در فیلم زیبای گذشته به تصویر کشیده است.
فیلم را خوب نگاه کنید تا بتوانید یک دقیقه‌ی پایانی را عمیقا درک کنید…
فهمیدن اینکه «دماغ» چه کاربردی برای جانورهایی مثل انسان داره، لازمه‌اش اینه که سری به بحث و ایده‌ی تکامل بزنیم. اگر به بحث تکامل انسان علاقمند هستید پیشنهاد می‌کنم فیلم کلاس درس آقای شروین وکیلی را ببینید.
قبل از خواندن فیلم، توجه داشته باشید که این تحلیل داستان فیلم را لو میدهد. می‌تواند پس از دیدن فیلم این رابخوانید:
Spoil خطر اسپویل شدن فیلم
عطر داستان یک قاتل فیلمی ساخته تام تیکور و اقتباسی از کتاب پاتریک زوسکینت است اثری که سالها به عنوان داستانی سخت و غیر قابل اقتباس لقب گرفته بود که علت ان سوژه داستان و در مرکزیت قرار داشتن بو و حس بویایی بوده است .
داستان حول شخصیت ژان بابتیست گرونویی و ویژگی خاص او شکل می گیرد کودکی با حس بویایی قوی ولی خود بدون بو .گرونویی که در میان کثافت و تعفن به دنیا میایدازابتدا رها می شود تا بمیرد ولی ویژگی خاص این کودک یعنی بوبایی قوی باعث زنده ماندنش می شود زمانی که با حس کردن تعفن موجود در اطرافش به گریه می افتد که باعث نجات یافتن خودش و مرگ مادرش می شود .چیزی که درادامه فیلم نیز شاهد ان همستیم این است که هر زمانی که گره نوی کسی را ترک می کند ان فرد میمیرد.
ژان بابتیست توسط کسی دوست داشته نمی شود حتی در یتیم خانه اولین واکنش کودکان در مواجهه با او تلاش برای کشتن و خفه کردن اوست به این دلیل که بویی ندارد .
ژان بابتیست برای ارتباط با دنیای اطراف خود تنها به حس بویایی خود نیاز دارد و با حس کردن بو بدون اینکه نیازی به دیدن باشد می بیند و حس میکند اولین تجربه گرونویی با بوی خوش به قتل میانجامد بدون اینکه قصد ان را داشته باشد و از اینجاست که یافتن بوی خوش،حفظ کردن ان و درست کردن رایحه ای منحصر فرد به دغدغه گرونویی تبدیل می شود که در ادامه برای دست یافتن به این هدف چند تن دیگر را نیز به قتل می رساند .
ژان بابتیست گرونویی قهرمان داستان نیست شاید حس دلسوزی را برانگیزد ولی باعث همدلی نمیشود ودر فیلم نیز تلاش نشده تا از این قاتل قهرمانی همدلی برانگیز ساخته شود.گرونویی حتی زمانی که موفق به ساخت رایحه منحصر به فرد خود میشود نیز درمیابد که مورد علاقه قرار نمی گیرد و دوست داشته نمی شود .رایحه ساخت او باعث توجه افراد به او می شود ولی در نهایت افراد تنها سرمست از بو از خود بی خود میشنود یا حریصانه برای بیشتر داشتن دست به هر کاری می زنند .
تام تیکور کاری سخت در مواجهه بااین داستان در پیش رو داشت به تصویر دراوردن بو،چیزی که چندان در غالب تصویر نمی گنجد ولی می توان گفت که تیکور در انجام کار تا حدی موفق بوده است و با تدوین مناسب توانسته است این حس را بیننده نیز انتقال دهد .موسیقی،گریم،طراحی لباس،صحنه و لوکیشن ها نیز فضای قرن هجدهمی اثر را به خوبی نشان میدهد در کنارهمه اینها باید به بازی خوب بن ویشا نیز اشاره کرد که به خوبی تنها و جداافتاده بودن کاراکتر گرونویی را نمایش می دهد .
پی‌نوشت:
این متن از سایت «نقد فارسی» اتخاذ شده است که مابقی نقدهای موافق و مخالف را هم می‌توانید در آن بخوانید.
آرشیو و لیست فیلم‌های بیشتر
اگر برایتان سوال شده که فیلم درمانی چیست و چگونه می‌تواند به ما کمک کند؟ و اینکه آیا واقعا اثری هم می‌تواند دیدن فیلم داشته باشد، پیشنهاد می‌کنم نوشته‌ی بلند مرا همراه نظرات یک روان‌پزشک مطرح بخوانید تا دلایل اینکار برایتان شفاف‌تر شود:
