سرهرکاری هستی، هرکجا هستی، زمان را قدر بدان و از آن استفاده کن

حال، اکنون، همین الان و در لحظه؛ اینها کلمه‌هایی هستند که در زندگی بسیار شنیده‌ایم و احتمالاً به خود و دیگران هم بارها گفته‌ایم. اما آیا ما واقعاً می‌توانیم و می‌خواهیم همین الان را خوب زندگی کنیم؟

می‌خواهم یک تجربه‌ی شخصی را در بیان کنم. امروز تغییری در زندگی‌ام رخ داده و الان توی ماشین داشتم به آن فکر می‌کردم و تارسیدم خانه شروع به نوشتن‌ کردم.

هشت ماه قبل (تا همین دیروز) مسیر کاری من طوری تغییر کرد که من هر روز 2 ساعت تمام در اتوبان کم ترافیک مشغول رانندگی بودم و هرروز این مسیر را طی می‌کردم. روزهای اول خسته کننده بود اما آرام آرام به آن خو گرفتم.

در مورد ابزارها و روش‌های استفاده از زمان به مرور مطالبی را منتشر می‌کنم و یکبار هم کتابی کوچک و دمِ دستی را معرفی کردم که به بهترین وجه می‌توانند به ما کمک کنند تا از زمان خود بهترین استفاده را ببریم، اما اینجا داخل ماشین و در حین رانندگی این امکان برای من فراهم نبود. ترافیک چندانی هم وجود نداشت که مدیریت زمان در ترافیک را بکار بگیرم.

تنها راهی که من برای استفاده بهینه از 2 ساعت (سر و ته زده و جمع و جور می‌شد یک ساعت) گوش دادن به فایل‌های صوتی بود.

.

امروز آن فرصت هشت ماهه تمام شد، روزی 2 ساعت به روزی نیم ساعت برای رانندگی کاهش یافته است و زمانِ من شکل دیگری به خود گرفته و من باید روش دیگری در بکارگیری زمان خود داشته باشم.

هر چند من می‌توانم از زمان بدست آمده برای کار دیگری استفاده کنم اما واقعاً‌ امروز حسرت آن مسیر طولانی را می‌خوردم که هر روزی طی می‌کردم و در کنار ترانه‌های مورد علاقه‌ای که قبل از طلوع خورشید و یا عصرگاه گوش می‌کردم و حوصله‌ای هم بود به فایل‌های صوتی آموزشی – مهارتی – معرفتی دل می‌سپردم طوری که اگر زودتر به محل کارم می‌رسیدم تا حدود 20 دقیقه بیشتر هم داخل خودرو می‌نشستم تا فایل صوتی پایان یابد و یا به جایی برسد که بتوانم آن را متوقف کنم تا اولین فرصت به ادامه‌ی آن گوش بدهم.

.

امروز که آن فرصت را ندارم، حسرت خوردم. به این فکر می‌کردم که ای کاش قدر آن روز‌ها را بهتر و بیشتر می‌دانستم و فایل‌های گلچین شده و ارزشمندتر و البته بیشتری را گوش می‌دادم (بعضی روزها خالی می‌رفتم و خالی برمی‌گشتم و به ذهنم استراحت می‌دادم.)

و الان بهتر می‌دانم و می‌فهمم که قدر زمان حال را دانستن و زندگی در حال یعنی چه (حداقل در داخل خودرو که روزانه بودم). امیدوارم بتوانم این قدرشناسی را در ساعت‌های دیگر زندگی تعمیم بدهم و بلند به خودم می‌گویم:

سرهرکاری هستی، هرکجا هستی، زمان را قدر بدان و از آن استفاده کن.

.

اگر تجربه‌ی مشابهی دارید یا مخالف این نوشته هستید آن را بنویسید تا درباره‌اش صحبت کنیم.

.

پی‌نوشت اول: من رادیو لیبیدوی آقای دکتر بهنام اوحدی را زیاد گوش می‌کردم. به شما هم توصیه می‌کنم.

پی‌نوشت دوم:  نگاه معلمی دلسوز و آگاه به راز مدیریت زمان بارها ارزش مطالعه و مرور دارد.

 پی‌نوشت سوم: پیشنهاد می‌کنم اگر وقت دارید، به نوشته‌های زیر نگاهی بیاندازید:

• مدیریت زمان و سبک زندگی
• شناخت انگیزه‌های ما در مدیریت زمان  و همچنین یک سخنرانی ویدیویی خوب
• مدل ذهنی در مدیریت زمان و همچنین فایل ویدیویی سخنرانی بجای نوشتن ترس‌هایتان اهدافتان را تشریح کنید. 

.