در قسمت ۱۱ پادکست اکنون و گفتگو با محمدرضا شعبانعلی، صحبت از تعادل در زندگی شد. بعد از توضیحات محمدرضا بحث ما رفت روی اینکه اگر فقط یک کلمه بخواهند روی سنگ قبر ما بنویسند، آن کلمه را دوست داریم چه چیزی باشد؟
بعد از ماه ها از ضبط این برنامه، چند روز قبل پدربزرگ ۹۲ ساله خودم رو از دست دادم و هنگام خاکسپاری، این جمله در ذهنم تکرار شد: واقعا اگر فقط و فقط یک کلمه بخواهم برای این مرحوم انتخاب کنم، آن کلمه چیست؟
اینجا بود که اهمیت این نکته محمدرضا برام آشکارتر شد، محدویت سنگ قبر، نشانگر محدودیت عمر ما و کارهایی است که میتوانیم انجام بدهیم و از همه مهمتر تعداد بسیار بسیار کوچکی از کارها که میتوانیم در آن، بسیار عمیق شویم.
شاید برای کسانی که به دنبال برندسازی شخصی (Personal Branding) هستند، این موضوع بتواند به عنوان معیاری برای تصمیم گیری و نوشتن استراتژی برندشخصی آنها باشد.
تعادل در زندگی و انتخاب یک کلمه روی سنگ قبر
دیدن این کلیپ کوتاه و گلچین شده از گفتگوی ما:
برای دیدن ویدیو کامل این گفتگو روی دکمه زیر کلیک کنید:
تسلیت سجاد جان…
در کل مرگ‌اندیشی فواید زیادی داره از جمله برای انگیزه گرفتن، بزرگ فکر کردن، همدلی کردن و در کل زندگی کردن.
ممنونم محسن جان، درست میگی، تلنگری بسیار جدی وارد میکنه
اما یک نقدی هم اینجا میخواستم به فضای «مرگ اندیشی» که جدیدا توسط دوستان پادکستر و استارتاپی ترویج میشه بگم که من مخالف این ایده و این شیوه نگاه هستم چون داخل ایران هستیم و وضعیت فرهنگی و اجتماعی و تاریخی ما به اندازه کافی آلوده به زهد و مرگ و آخرت هست و دنیا و لذت های دنیا فراموشش شده. در نتیجه برای فرار از این عرفان بازی و زهد و تارک دنیا شدن، نیاز داریم از زندگی و لذت های زیستن و خلق و ساختن بیشتر بگیم.
بله قبول دارم. مرگ‌اندیشی فقط باید موقت و موردی باشه. به قول استاد ملکیان آشیانه ما باید در زمان حال باشه (در حال زندگی کنیم)، فقط در صورت نیاز ، موقتا سری به گذشته یا آینده می‌زنیم برمی‌‌گردیم به زمان حال که زندگی اونجا جریان داره.