کوتاه، زیبا و عمیق: نچکان ماشه را…

دختر سوم خانواده بودم و در یک خانواده کرد به دنیا آمدم کردها آن موقع بیشتر پسر دوست بودند خیلی ها منتظر بودند من پسر باشم چون پدرم هم پسر بزرگ خانواده بود. البته پدر و مادرم به گفته خودشان اینگونه فکر نمی کردند شاید هم می خواهند من ناراحت نشوم یکی از فامیل بعدهاخودش برایم تعریف می کرد می گفت وقتی به دنیا آمدی گفتم این که باز دختره یه کم سم بهش بدین بخوره بمیره. حالا هر وقت منو میبنه کلی ازم عذرخواهی می کنه و میگه یه تار موی تو رو با پسرای خودم هم عوض نمی کنم نمی دونستم توهمچین دختری می شی عموهایم هم از اینکه پسر نیستم تا همبازی شان باشم ناراحت بودند. خلاصه من به دنیا آمدم و در خانه قدیمی پدربزرگ مادربزرگ، بزرگ شدم دختری با گیس های طلایی که بعدها موهایم به سمت تیرگی رفت. دو پسر هم بعد از من به دنیا آمدند که از این بابت پاچله زرین محسوب می شدم. از کودکی تصویرهای روشن و شفافی در ذهنم نیست جز چند تصویر بازی هایمان در خانه پدربزرگ بعدها جنگ و بعد مدرسه و…