دسته بندی هذیان گویی خواب آلود. نوشته های غیرمسئولانه و مبهم و درهمی برهمی ِ بی مخاطب.
.
.
رهایی لازم است، در همه حال و همه جا. پای درگل ِ رفاقت یا کار یا سودای دلار و شهوت فروکردن، یعنی پایان انسانی
گاهی رهایی را مطلبیم و اسیریم، راهی نداریم اما خواهانیم، اشتباه کرده ایم به هنگام ورود، یا سرعقل آمده ایم در میانه راه. هر چه هست، دنبال رهاییم
اما گاهی پای در گل ِ خودساخته اسیر است،
گلی که هربار معنایی می دهد و جنسی دارد، یا عمق رابطه، یا هزینه های بالا، یا ترس از رفتن، یا ترس بالذاته یا… هر چه هست میخواهد رها نشوی
نوعی از رهایی رفتار و کرداری غـیرموجّه است برای هدفی موجّه
غـیرموجّهی که یا سکوت ممتد است یا فـریادی سرخور یا کاربی خود یا…
هزینه دارد، اما می ارزد، مطمئن هم نباشی، ته قلبت حسی می گوید می ارزد
هر چه هست، برای رفتنی موجّه و درمانِ ذهنی مشوش است و بس
.
.
پی نوشت: باید ترجمان ِ آن بدانی نه صورت بخوانی.
.
سجاد سلیمانی ( مربی و مدرس مدیریت زمان )
لینک و آدرس کوتاه این مطلب:
