چند روزی هست که از یکی از مشتریان در محل کارم هدیه ای گرفته ام که به نظرم خیلی خاص هست. واقعا هنوز نمی دانم با آن چه کاری می توان کرد.
هدیه در بسیاری از مواقع تکلیفش مشخص است، کارت هدیه بانکی، گل، کتاب، لباس، ساعت، خودکار، لیوان، بلیط سینما یا هتل یا سفر، طلا و انواع هدیه های ساده یا لاکچری دیگر، تقریبا از قبل نحوه استفاده آنها به صورت پیش فرض تحمیل شده مشخص هستند. (شاید پول را بشود فاکتور گرفت که هدیه گیرنده هرطوری که تمایل دارد مصرف میکند.) اما برخی از هدیه ها را واقعا نمی توان به سادگی منظور هدیه دهنده را فهمید و اینکه با هدیه چه باید کرد.
اما اولین بار است که من هدیه ای گرفتم و در کنار خوشحالی و ممنون بودن، دارم فکر میکنم واقعا با این هدیه چکاری می توان انجام داد یا بهتر بگویم، از این هدیه چگونه استفاده کنم.
این هدیه عجیب و خاصی که گرفته ام یک قاب عکس خالی است :
.
فکر من واقعا درگیر شده که این دیگر چه هدیه ای است؟ سوالات و پیش فرض های مختلفی در ذهنم مرور می شود:
مگر او میدانست که من در این سایز عکس دارم یا نه؟
اصلا این یک قاب عکس است یا می تواند هر روز سخنی از بزرگان را در آن گذاشت.
یا یک کاریکاتور جذاب و خاص و قرار گرفتن گوشه میز یا در کنجی از خانه.
می توانم عکس خواهر عزیزم را بدهم برایم نقاشی با مداد کنند و عید به او هدیه بدهم
می توانم یکی از عکس های خودم را در آن بگذارم
یا میتوانم همیشه آن را گوشه میزم خالی نگه دارم تا «هدیه خاص» دادن و گرفتن را یاد بگیرم و اینکه می توان به سادگی و کمترین هزینه ها برای مخاطب هدیه ای ویژه تقدیم کرد.
فعلا برای من ارزش فکر کردن دارد…
.
پی نوشت: در نوشته استفراغ فرهنگی از چالش های هدیه کتاب بجای سررسید و سالنامه نوشته بودم. در بخشی از آن هم به سختی های واقعی خرید و هدیه دادن اشاره کرده بودم. فکر میکنم هدیه دادن «قاب خالی عکس» یا هر چیز خالی دیگه که هدیه گیرنده بدونه باید چکارش بکنه، یکی از راه حل های خوب و چالشی و جذاب هدیه دادن باشه.
سجاد سلیمانی ( مربی و مدرس مدیریت زمان )
لینک اختصاصی و کوتاه این مطلب:
