سکوت کرده ام. نزدیک به دو ماه است که متن و نوشته‌ای که برایش اندیشه‌ای جدی داشته باشم منتشر نکرده‌ام و حتی در اینستاگرام هم مطلب خاصی را منتشر نکرده‌ام و تنها عکسی که در بالای این مطلب مشاهده می‌کنید را با هشتگ ِ سکوت منتشر کرده‌ام.
به این ایستادن‌ها و بازبینی‌ها و بازنگری‌ها، باور دارم. گاه به گاه باید از قطار سرعت پیاده شد، به خود، مسیر و برنامه‌ها نگاهی کرد و دوباره راهی شد. این روزها اتفاقات بسیاری برای من در حال رخ دادن است. در حال ِ ازدواج کردن و خرید و چیدن جهازیه‌ام و با ویروس کرونا که همه‌ی ایران ( و دنیا) را در گیر کرده می‌جنگیم و یک برنامه‌ی کاری جدیدی را مطالعه میکنم و برایش آدم‌های مختلفی را می‌بینم. طرحی که پس از سه سال کنار گذاشتن می‌خواهم به نوعی دیگر به پیش ببرمش.
این سکوت همان‌طوری که نوشته‌ام به معنای هیچ‌کاری نکردن نیست، درگیری زیادی دارم و فکر میکنم مهمترین اتفاقات زندگی را هم می‌توان در همین سکوت پی‌ریزی و اجرایی کرد. (برای منی که به شدت برون‌گرا هستم واهل ِ خود افشایی، در واقع یک دستاورد بزرگ است).
صفحه‌ی اصلی آموزش مدیریت زمان را سه ماه قبل چیدم، برنامه‌های زیادی برای تکمیل و توسعه‌اش دارم، فعلا این روزها هیچ کلاس و دورهمی برگزار نمی‌کنم و معدود جلسات خصوصی را با دوستان علاقمند، پیش می‌برم. اگر این خانه‌نشینی اجباری اسفند و پایان سال و آغاز سال نو اجازه دهد، کمی بیشتر وبلاگ‌نویسی خواهم کرد.
این شکل از سکوت و به تعبیری هیچ کاری نکردن را دوست دارم.
.
واحد شمارش انسان عدد نیس نفره
از دقتت ممنونم سعیده خانم
اصلاحش کردم 🙂